ความคิดของคนต่าง Generation ๑

อันนี้พยายาม report ให้คนเปลี่ยนภาพความคิด มุมมองเวียดนามใหม่

เพราะผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ ก่อนไป มองเวียดนามว่า "เป็นเมืองที่โกงนักท่องเที่ยว"

อันนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่จริง ดิฉันมองว่าก็เหมือนคนไทย หรือคนชาติอื่นๆที่ขายของตามแหล่งท่องเที่ยว ก็จะมีคนแบบนี้อยู่หลายๆแห่ง ไม่ว่าจะเป็นสิงคโปร์ เมืองไทย เวียดนาม เขมร การฟันนักท่องเที่ยว คือ งานของเรา

เวลาไปซื้อของ อย่าไปแสดงความสนใจอยากได้มาก เพราะหากเขารู้จะต่อราคาไม่ไ้ด้ หรือได้น้อย ทำท่าทางว่าเวลาเยอะ จะหาไปเรื่อยๆไม่สนใจจะซื้อ จะต่อได้เยอะ

เรื่องความคิดของคนเวียดนาม ขึ้นอยู่กับวัย และ Generation ด้วยค่ะ หากดูง่ายๆให้เทียบกับหนังเรื่องโอชิน

คนเวียดนามอายุประมาณ ๕๐ ปีขึ้นไป เปรียบเหมือนคนในยุคโอชินที่เจอสภาพสงคราม เผชิญความอดอยาก และความโหดร้ายของสงคราม ผู้บริหารสูงสุดของบริษัทต่างๆ และรัฐบาลเวียดนาม จะอยู่ในวัยนี้ หากดูเรื่องโอชินตอนวัยหลังห้า หรือหกสิบปี จะเข้าใจวิธีคิดของผู้บริหารประเทศ และประชาชนในวัยนี้ได้ดี แก่ หนังเหนียวเคี้ยวยาก ยึดมั่นเชื่อมั่นตัวเอง แต่พลิกแพลงไปตามสถานการณ์

มีเรื่องเล่าว่า ตอนที่บิล คลินตันมาเยี่ยมเวียดนาม เมื่อหลายปีก่อน ท่านประธานาธิบดี ได้กล่าวความบาดหมางในอดีต แต่ทางประธานาธิบดีเวียดนามกล่าวว่า เรื่องที่ผ่านไปก็ขอให้ผ่าน และให้มองหาความร่วมมือกันในอนาคต และไปข้างหน้าด้วยกัน หลังจากการเจรจาครั้งนั้น การลงทุนมากมาย และการช่วยเหลือ พัฒนาต่างๆ ก็หลั่งไหลมามากมาย เพราะเขาสามารถปล่อยวางอดีตที่บาดหมาง เพื่ออนาคตที่มั่นคงของชาติได้


เรื่องของประเทศชาติของเราก็เช่นกัน หากปล่อยวาง ให้อภัยความเจ็บปวดที่ผ่านมาได้ แล้วร่วมกันก้าวไปข้างหน้า เราต้องทำได้ หากดูภาพที่พ่ออินทัชแปะไว้ และเห็นว่า คนเวียดนามสามารถให้อภัยคนที่ทำร้ายประเทศและประชาชนของเขาขนาดนี้ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศของเรา ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกค่ะ หากเทียบกับชาติอื่น