“Big fish” eye domestic retail market cautiously

 Photo from Internet

Secretary General of the Vietnam Retailers’ Association (VRA) Dinh Thi My Loan believes that big international retailers have not arrived in Vietnam because they are evaluating the market thoroughly to jump in at a suitable time.
Vietnam officially opened its retail market to foreigners a year and a half ago. Contrary to all predictions, big retail groups have not landed in Vietnam. For instance, Wal-Mart and Carefour have stayed outside Vietnam, even though analysts agree that Vietnam is a retail market with great potential.
According to Loan, there are many reasons. The global economic crisis has made foreign investors cautious about penetrating Vietnam’s retail market. Also, Vietnam’s market has always been listed among the top 10 most attractive emerging retail markets, but indices like purchasing power and infrastructure condition force foreign investors to wait for a good time to enter the market.
“This means that foreign investors are still taking no action and awaiting a reasonable moment to penetrate Vietnam’s market?” asked a Thoi bao Kinh te Vietnam journalist in a recent interview with Loan.
She responded that “No, they are not taking no action. They are learning and seeking to understand Vietnam.”
Loan believes that many foreign investors will join the market in the time to come, because Vietnam has one of the world’s most attractive and potential markets.
Over the last 1.5 years, Vietnam’s retail market has changed dramatically, especially in strong development of modern retailing modes. Besides supermarkets, which are now familiar to Vietnamese people, other modes of modern retailing such as shopping centres, shopping malls, specialized shops and online shopping have also developed rapidly.
Loan pointed out that, despite big difficulties during the global economic crisis, Vietnam’s retail industry still obtained the very encouraging growth rate of 16 percent, not counting price increases.
She explained that domestic retailers have been readying for fierce competition when foreign retailers arrive. Saigon Co-op Mart, for example, has been trying to expand its network, planning to set up retail points in the north. Meanwhile, northern retailers like Hapro and Citimart have also been expanding their networks southward.
Loan admitted that the shortage of suitable retail premises remains the biggest problem for domestic retailers. It is now very difficult for small enterprises to locate a space, because all of them have high prices.
Not only small enterprises, but even large leading retailers like Saigon Co-op, Hapro and Nguyen Kim, according to Loan, are facing such problems in locating retail spots.

Vietnam’s first private credit information center debuts

July 19, 2010, 8:16 PM (GMT+7)


HANOI – PCB Investment Joint Stock Co. on Friday launched Vietnam’s first private credit information center designed to facilitate access to credit information for the private sector in the country.
With the facility in service, people and private businesses can gain access to credit information at more than 20 commercial banks.
PCB was formed in 2007 by 11 Vietnamese commercial banks including Asia Commercial Bank, ABBank, VietinBank, Bank for Investment and Development of Vietnam (BIDV), DongA, Techcombank, Vietcombank, Saigon Commercial Bank (SCB), Vietnam International Bank (VIB) and VPBank.
The company, which has total chartered capital of VND50 billion, is 70% owned by the 11 banks while their strategic Italian partner CRIF S.p.A holds a 20% stake under an agreement signed on the same day. To hold such as stake, CRIF has pledged to supply equipment and technology for PCB to provide international standard credit information for customers.
The deal between PCB and CRIF comes after nearly two years of negotiations and with the assistance of International Finance Corporation (IFC), the private sector arm of the World Bank.
PCB plans to sell the remaining 10% stake to another strategic partner.
The Government and the central bank earlier this year issued documents to build a legal framework for credit information service in Vietnam.
Vietnam has over 86 million people and 480,000 small and medium enterprises (SMEs) but only 5% of people and 30% of SMEs have credit transactions with banks due to lack of information.
“This is a low ratio while in Thailand and Malaysia it ranges from 70% to 80%,” said PCB chairwoman Le Thi Kim Nga.
Carlo Gherardi, chief executive officer of CRIF, said the credit information center was expected to give necessary information for individuals and SMEs and help banks better manage and prevent risks.
CRIF, established in 1988, has credit information centers in Italy, the Czech Republic, Slovakia and Hungary.
With 51 commercial banks Vietnam will have a maximum of two such centers, excluding the Credit Information Center under the central bank, according to Government Decree 10.

The Saigon Times Daily

National Brand: Interesting stories on Vietnam

Jul 16th, 2010

At a round table discussing on “Development of National Brand” sponsored by Tri Viet Education Research and Development Centre and Saigon Media in Ho Chi Minh City, experts and entrepreneurs, local and foreign, focused on relationship between economy-businesses, culture-history-human being, the role of mass media and public awareness, the State and concern parties.
Interesting stories
Mr. Luong Van Ly, Director General of DNL Company (HCMC) believed that like a person, a Nation has its own soul and characteristics to be respected and in relations with other nations. Development of national brand likes establishment of personality and the stories to be recounted. The problem is who will recount the stories.
Mr. Nguyen Thanh Nam, Director of FPT group recalled a story: FPT tried to sign a contract with a Japanese partner. The Japanese entrepreneur was a very difficult person. Mr. Nam invited the Japanese partner to Vietnam and brought him to Ha Long Bay. The Japanese guest was deeply impressed by natural landscapes, the images of buffalo and rice field. The hard-to-please businessman was fully convinced and signed the contract in place. He later decided to live and work in Vietnam.
According to Ms Ton Nu Thi Ninh, former Vice Chair of Foreign Relations Committee of the National Assembly, if a nation has a high sense of its value, it has made a big step in developing national brand. However, there must be also the recognition by the world. When the two things are assured, national brand of Vietnam can be lasting and developing.
National brand is the asset of the whole people and country, to develop national brand, the government must mobilize all social strata, businesses of famous brands, to contribute their parts to national brand. The State has a key role but not unique role, cannot control everything but needs the cooperation of the people, organizations and associations, with the consensus of the whole society. Development of national brand does not depend only on enterprises but also specific persons in the society such as a friendly pedicab driver, a charming boy selling tourist gifts, a hospitable shop keeper, all of them contributing the national brand.
Historian Duong Trung Quoc said that Vietnam itself is already a brand. How to maintain and develop the brand, it needs the role of the State, the government. National brand is not a natural product. It requires fuller research on how Vietnamese brand was established.
On his part, Mr. Phan Chanh Duong, lecturer of Fulbright program, said that national brand should be built on the pride of the people regarding their homeland. In other countries, national brands are founded on ordinary consumers’ goods, closed to daily life such as leathered shoes, briefcases, watches, garment.. of high quality recognized world-wide and images of businesses are closely connected with the national brand.
Misunderstanding on Vietnam be dismissed
The world lacks information on Vietnam. There are difficulties in calling for investments in Vietnam. Misunderstanding on Vietnam still exists. It is difficult to introduce Vietnam at round table talks. By visiting Vietnam, foreign partners can be convinced. Therefore, Vietnam must recount success stories to the world, the fight for national independence, the peaceful construction and the development into a modern industrialized economy.can be convinced. Therefore, Vietnam must recount success stories to the world, the fight for national independence, the peaceful construction and the development into a modern industrialized economy.
Mr. David Keen, Director of Keen Media Company, a successful consultant for Bhutan brand, said that outsiders could not understand Vietnam. It could be due to incorrect approach. Misunderstanding must be dismissed otherwise Vietnam would miss the opportunity.
Ms. Morvarid Kaykka, Design Bridge Company, said that the stories must be recounted correctly, if they are recounted differently with what tourists witness in place, it would be a disaster. She told a story of Mozambique, it was described to outside world as a country of poverty, diseases and unsafe country. Consequently, it failed to attract tourists, depriving the country of big profit from tourism, while Mozambique has wonderful beaches. She reminded that each country should promote its own values. For instances, Vietnam should promote its national slogan: Independence, Freedom, Happiness.

1st year Student Report : Brand Analysis "Ninomaxx" (2)

1st year Student Report : Brand Analysis "Ninomaxx" (1)

1st year Student Report : Brand Analysis "Hanosimex" (4)

1st year Student Report : Brand Analysis "Hanosimex" (3)

1st year Student Report : Brand Analysis "Hanosimex" (2)

1st year Student Report : Brand Analysis "Hanosimex" (1)

ไทยวิกฤต! อัตราเกิดน้อย-ตายช้า นักวิชาการชี้สภาพสังคมบีบ

โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 11 กรกฎาคม 2553 14:26 น.

นักวิชาการด้านประชากร ศาสตร์ ชี้ประเทศไทยอยู่ในภาวะวิกฤติ อัตราการเกิดน้อย แต่เสียชีวิตช้าลง อันเป็นผลจากสภาพสังคมเปลี่ยนแปลง

จากข้อมูลสถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล เผยถึงสถานะประชากรไทย ขณะนี้อยู่ในภาวะวิกฤติ จากอัตราเกิดต่ำ จากสภาพเศรษฐกิจ สังคมเปลี่ยนแปลง ทำให้การแต่งงานและมีบุตรของหญิงไทยช้าลง ประกอบกับผู้หญิงมีศักยภาพสูงขึ้น ขณะเดียวกันกลับมีอัตราการเสียชีวิตลดลง เฉลี่ยปีละ 4 แสนคน ดังนั้นรัฐบาลจึงควรมีมาตรการวางแผน เน้นไปที่คุณภาพของประชากรมากกว่าปริมาณ โดยเริ่มตั้งแต่การตั้งครรภ์ เพื่อให้ทารกที่เกิดมามีคุณภาพ สำหรับประเทศไทยขณะนี้มีประชากร 63.6 ล้านคน โดยอยู่ในวัยเด็กอายุต่ำกว่า 15 ปี 13.2 ล้านคน หรือร้อยละ 20.7 ประชากรวัยแรงงาน อายุ 15-59 ปี มีอยู่ร้อยละ 67.4 หรือราว 42.9 ล้านคน และวัยผู้สูงอายุ 60 ปีขึ้นไป อยู่ที่ 7.5 ล้านคน หรือร้อยละ 11.9

ไว้จะเอาข้อมูลด้านประชากรของเวียดนามมาฝากค่ะ จะได้เปรียบเทียบเรื่องตลาดเวียดนาม จะเป็นอย่างไรในอนาคต

Vietnam Garment producers try to expand domestic distribution

Jul 6th, 2010

In the last year, domestic garment producers opened 220 retail shops that sell office-style garment products for men. It is expected that 80 more shops will be opened by the end of 2010.

Gaining market share with more shops

“Mattana” trademark of Nha Be Garment Company is leading the market in terms of its distribution development rate, with 100 new shops within one year. “Viet Long” brand of Viet Tien Company opened 30 new locations agents within six months. If counting the 500 shops bearing its name and the 22 shops with the “Sanciaro – Manhattan” trademark, Viet Tien Company is leading the market in terms of the widest distribution network.

An Phuoc Company is following the “sight effect” plan and has decided to open 10 new shops a year instead of 3-4. An Phuoc now has 79 retail shops.

Khanh Viet Company has opened four new retail shops to promote its “Khatoco” line and it plans to open 50 shops specializing in office-style fashion for men across Vietnam. “Viet Tay” brand was born in late 2009, but has five shops in HCM City and 10 more will be set up in surrounding districts.

Vietnamese garment producers are now dominating the men’s office fashion market with a wide distribution network covering street shops, supermarkets and shopping malls. There are a wide range of products, from those priced at 150,000 dong to shirts priced at one million dong.

Vietnam-made shirts now appear in high grade shopping malls, including Parkson, Vincom and Zen Plaza, side by side with imported garments, demonstrating the strong development of domestically-made products.

Each company has its own advantage

Vietnamese garment producers are confident in entering the high quality men’s clothing market. All companies say they have advantages of their own in making products and competing with other producers.

Tran Huu An, a senior executive of Khanh Viet Textile and Garment Company, noted that they can weave patterned fabric in accordance with specific designs. Khanh Viet has the financial capability to buy garment materials at good prices, they have a large distribution network, and they have staff who can ensure products arrive at the stories very quickly.

According to Le Mac Thuan, Deputy General Director of Nha Be Company, “Mattana” shirts are quite different from those made by other companies, because the shirts are made with Japanese technology, which is quite different from European or US technologies.

Services still not good

Most garment producers still come up short in service. Some shirts are not produce in many colours, while others do not have different sizes. Sales agents are now offering both low and high quality products and salespersons push consumers to buy low quality products in order to enjoy bigger profits.

A company may have hundreds of stores, but if people want to make an exchange, they must come to the shop at which they purchased it.

Most companies have made heavy investment in producing good products, but the money is not enough to build up brand names.

Dinh Tien Na, the officer in charge of developing “Sanciaro” of Viet Tien Company, explained: “High quality products are not everything. The development of a trademark still depends on the quality of service, from sales service, the image and design of retail shops, sales associates and the shop atmosphere.”

According to The Pathfinder consultancy firm, one Vietnamese person now spends 420,000 dong per year on fashion clothing. In 2010, urban residents will spend 1,400,000 dong annually, while rural dwellers will spend 140,000 dong. It is estimated that the fashion market for men is worth 8600 billion dong a year.

Vietnam an attractive market for retailers

Jul 2nd, 2010

Vietnam is the most attractive retail market in the world, according to the 2008 Global Retail Development Index conducted by international consulting firm A.T. Kearney. Retail sector is also listed as the industry with the highest growth rate (12 percent) in 2009. Turnover in retail market is even predicted to reach $85 billion in 2012.

According to statistics, the distribution system of the consumer’s goods includes nearly 9,000 markets nationwide. The modern retail system includes 70 commercial centres and shopping malls, over 400 supermarkets of all kinds and hundreds of convenient stores.

The number of domestic modern retail stores such as Hapro Mart, Saigon Co.op, Fivimart, Citymart, G7 Mart, etc. goes up more and more quickly, locating mainly in Hanoi and Hochiminh city, accounting for approximately 20 to 30 percent market shares in the modern retail system.

In spite of some remarkable growths, the market shares of the retail segment of Vietnam are still lower than that of many regional countries (such as China 51 percent, Thailand 34 percent, Singapore 90 percent, Malaysia 60 percent, etc.). The increasing number of foreign retailers in Vietnam is creating fierce competition to the domestic retailers.
There are currently five big foreign retailers operating in Vietnam, including wholesaler-Metro, general retailer-BigC, industrial commodities specialised-Parkson, both supermarkets and retail stores operator-Lotte, own brand name products seller-Luis Vuiton.

Those firms have entered into Vietnam’s main cities such as Hanoi, HCM City, Da Nang, Hai Phong, etc. through opening large scale supermarkets thus attracting customers in both wholesale and retail segments.

Is it possible to compete with foreign investors?

When joining WTO, Vietnam has committed to open the distribution sector from 1 January 2009. The domestic market then experienced the participations of foreign distributors, and the competition therefore has become severe.

The preparation of the local retail firms has not been thorough. Most domestic firms still use out-of-date business methods; the management capacity could not catch up with the modern trends and also being less sensitive to information.

In contrast, when entering into Vietnam market, foreign retailers have at hand the advantages that domestic retailers would find really difficult to compete, such as large amount of capital; abundant and diversified sources of commodities; management, marketing and advertising skills; business strategy; and advantages in cost and selling price control.

With the arrival of foreign retailers, market shares of domestic retail system will be shrunk. According to Dr Nguyen Van Minh (University of Commerce), with such speed of growth of foreign retailers, if the domestic retailers do not unite and initiate an appropriate competitive strategy, the distribution system in the cities will fall into hands of foreign corporations.

Dantri

Central Hanoi face shortage of retail spaces for lease

Jul 12th, 2010

The central Hanoi has been in shortage of retail spaces for lease to the second quarter of 2010, according CBRE, with no vacancy and average price of about $54.6 per square metre.

The total supply of retail spaces in Hanoi is approximately 60,000 square metres.

The vacancy rate of the central Hanoi is zero percent; outside the centre is 20 percent, down by 10 percent compared to the previous quarter (due to the participants of Saigon Co.opmart).

In this quarter, market for retail spaces for lease in Hanoi welcomed the first supermarket of Saigon Co.opmart in Hanoi and the 44 nationwide in Fodacon Building on Nguyen Trai road, Ha Dong district.

This chain of supermarkets has contributed total 7,500 square metres of retail spaces into the market. With the participation of Saigon Co.opmart, total retail space supply in Hanoi has risen up by 13.14 percent compared to the same period of last year and 3.86 percent compared to the first quarter of 2010.

Except the central area, leasing price has increased by about 1.59 percent compared to the previous quarter. Offered prices for retail spaces fluctuate from $29 to $70 per square metre monthly.

The vacant rate of the entire market is 10.8 percent, down by 2.5 percent compared to the first quarter.

Some complex has created a new trend by leasing retail spaces in the basements such as SavicoPlaza, Royal City, Big C at the Garden (in Hanoi) and C.T Plaza and VincomCentre, etc. (in Hochiminh city).

The retail turnover has increased significantly by about 28.2 percent, in the first six months, indicating an increase in consuming demand.

There have been expansions of a number of prestigious domestic retail brands and franchised brands in the second quarter. Both turnover and number of retail stores have increased, indicating the stable development potential of retail market in Hanoi in the next quarters.

CafeF

Thai goods quietly conquering Vietnam

Jul 12th, 2010

Thai goods have not flooded Vietnam’s market like Chinese goods have, but they have gradually increased their presence, becoming another threat to domestic production.

Statistics demonstrate that Thai imports to Vietnam are diversified and their volume has been increasing rapidly (see box). It is clear that Thai goods compete most fiercely in consumer goods markets, with processed foods, cosmetics, ready-made clothing and footwear.

Thai goods claim “above-average” market

According to Thailand Commercial Affairs Division in HCM City, Thai goods do not compete with Vietnamese products in the low-cost sector, but mainly compete as products with above-average prices.

Le Van Hung, Deputy Head of the Marketing Division of Acecook Vietnam, noted that Thai instant noodles are trying to attract Vietnamese consumers with unusual tastes. According to Hung, Thai instant noodles do not compete with Vietnam-made products priced at of 2,000-3,000 dong per box. Instead they appeal to the above-average market segment.

Mai Tan Dung, Business Director of Lan Hao Cosmetics Company, admitted that Thai products have nearly no rivals in hair care products with average and above-average prices. According to a My Hao Cosmetics Company survey, Thai cosmetics products are now available at small hairdressing salons and account for 80 percent of goods at shops specializing in cosmetics for hairdressers in Tan Binh, Kim Bien and Binh Tay markets.

According to Dung, Thai goods have sold well because prices are relatively ‘soft’, just 10-20 percent higher than Vietnamese products, and yet cheaper by 60-70 percent than German, American or French products

At Soai Kinh Lam cloth Market in HCM City, a Thai suit for women and children priced at 250,000 dong has been selling better than equivalent domestic garments selling for 100,000-150,000 dong.

Hue, a clothes wholesaler, acknowledged that Thai clothes now sell better than Chinese products, thanks to better materials.

Nguyen Thi Phuong Mai is the owner of A-T Children’s Fashion Shop in HCM City that specializes in Thai imports. She agreed that even though Thai clothes are 30 percent more expensive than Chinese products, Thai garments still sell better because of their higher quality.

The owner of Thao My Shop in HCM City complained that, in selling both Vietnam and Thai goods, the Vietnamese goods lack diversification.

The path of Thai goods

Vietnam is clearly a target market for Thai producers. According to distributors, besides goods imported through official channels, they are also crossing the land borders and being carried into Vietnam by travelers.

Nguyen Tung, the manager of the official distribution agent for Adda footwear in HCM City, noted that the volume of goods imported across the border gate is ten times bigger than imports through official channels. Footwear shops that sell Adda products mainly sell products imported across the border.

According to Nguyen Thi Phuong Mai, it is very easy to buy Thai products. Merchants can contact Thai companies via Internet, at trade fairs and through addresses on product packaging. When merchants order several thousands of products, Thai companies will ship products by air to Vietnamese merchants.

According to the Ministry of Industry and Trade, the import revenue of Thai goods in the first six months of 2010 reached $2.5 billion, an increase of 37.8 percent in comparison with the same period of 2009.

Meanwhile, according to the Thai General Department of Customs, Thai total export revenue to Vietnam in the first five months of 2010 was $2,099.3 million, an increase of 37 percent in comparison with 2009. Cosmetics export revenue was $25.9 million (a 34.2 percent increase), garment export revenue was $1.3 million (a 14.4 percent increase).

Saigon tiep thi

Cua Nam shopping centre opens

Jul 15th, 2010

The Cua Nam shopping centre, located at the junction of Hai Ba Trung Street and Cua Nam, opened on Tuesday in Ha Noi covering an area of 900sq.m.

The newly-opened shopping centre cost VND280 billion (US$14.7 million), and includes 13 floors and 4 basement levels.

The basement levels host the traditional market and car park while the remaining space is used for a retail and office space.

ไว้มีโอกาสจะไปถ่ายรูปมาฝากค่ะ

Where are the workers hiding?

Jul 14th, 2010

Vietnam does not lack labourers, but companies often complain that they cannot recruit enough workers to fulfill their needs.

Living and working near families, having a stable income and low expenses – all these factors have persuaded many to stay in their home provinces rather than head to big cities.

Rural areas benefit from this phenomenon, since many are trying to develop industries. Yet even firms in the provinces lament the lack of workers.

Hoa Phu Industrial Zone has attracted more than 10,000 workers, while the labour demand from garment, footwear and fine art companies there is still very big, especially when the second phase of the industrial zone opens. Co Chien and Binh Minh Industrial Zones also desperately need employees at present.

The labour shortage has hit businesses hard, because they cannot accept new orders or expand production.

Ty Xuan Company, for example, has been calling to recruit 3000-5000 workers over the last two years. Nguyen Viet Trung, Deputy Director of Ty Xuan Company, admitted that they have sought to find workers through different sources, but the number of those employed is equal to 1/3 of their total demand.

Le Thi Binh, another deputy director at the company, explained that they once recruited 9000 workers for the highest production peak, but now they have only 8000 workers. Meanwhile, the project needs another 35,000-40,000 labourers.

She added that the firm cannot dare to go ahead with the second phase of the project with this level of labour shortage.

Ty Xuan Company is not alone. The labour problem has become so serious that many meetings of businesses and provincial authorities have been held to discuss solutions. Still, no considerable improvement has been made.

Ho Thi Tham, Deputy Chair of the Vinh Long Pottery Association, remarked that pottery factories do not lack orders, but they need more workers. She noted that many pottery kilns are not operating because of the dearth in employees.

To cope with the shortage, Ty Xuan set up a workshop in Dong Thap province near worker homes, where shoe caps are made and then transferred to Vinh Long for completion. Ty Xuan knows that a Dong Thap workshop means higher expenses, but the company has no other choice.

Many other companies must do the same. Nguyen Minh Tue, Director of Vinh Tien Garment Company, previously decided to invest in a Vinh Long workshop. He could not imagine that a labour shortage would occur. “If we cannot find any other solutions, we must relocate the workshop to another location near labour sources,” he admitted.

If the labour supply is extensive, but businesses cannot recruit workers, wherein lies the fault?

Huynh Kim Hoang, Head of the Vinh Long Job Centre, reasoned that demand and supply still ‘cannot meet each other’. A lot of workers demand stable jobs, regular promotions and high salaries, but they do not have knowledge and experience.

Meanwhile, many enterprises set up overly-high requirements for employees. For example, a ticket seller is required to finish high school, speak English and possess computer skills, and yet it’s a job that a secondary school graduate can do.

เวียดนามหนักใจ สินค้าไทย คืบเข้าครองตลาดได้เร็ว

ASTVผู้ จัดการรายวัน -- ต่างไปจากสินค้าจีนที่หลั่งไหลแบบโหมกระพือเข้าครอบคลุมตลาด สินค้าที่ผลิตจากประเทศไทยกำลังคืบคลานเข้าไปอย่างช้าๆ เป็นขั้นเป็นตอนและกำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ และกำลังคุกคามสินค้าของเวียดนาม

สถิติบ่งชี้ว่า การนำเข้าสินค้าจากไทยมีความหลากหลายยิ่งขึ้น เช่นเดียวกับปริมาณที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จึงเป็นที่ชัดเจนว่าสินค้าไทยกำลังแข่งขันอย่างรุนแรงในตลาดผู้บริโภคขนาด ใหญ่เช่นเวียดนาม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ สินค้ากลุ่มอาหารแปรรูป เครื่องสำอาง เสื้อผ้าสำเร็จรูป รองเท้า และสิ่งของเครื่องใช้ในครัวเรือน

ตามรายงานของหนังสือพิมพ์ไซ่ง่อนเตียบถิ (Saigon Tiep Thi) หนังสือพิมพ์แนวการตลาดในนครโฮจิมินห์ สินค้าไทยมีราคาในอีกระดับหนึ่งที่สูงกว่าสินค้าผลิตในประเทศ สำนักงานการค้าไทยในต่างประเทศที่นั่นกล่าวว่า สินค้าไทยไม่ใช่คู่แข่งสินค้าเวียดนาม

นายเลวันหุ่ง (Le Van Hung) หัวหน้าฝ่ายการตลาดของเอซคุกเวียดนาม (Acecook Vietnam) ก็บอกว่า บะหมี่สำเร็จรูปของไทย เสนอรสชาติที่แปลกออกไปและราคาก็สูงกว่าบะหมี่ที่ผลิตในเวียดนาม ห่อละ 2,000-3,000 ด่ง (4-6 บาท) จึงจับตลาดที่สูงขึ้นไปอีก

หนังสือพิมพ์ฉบับนี้อ้างข้อมูลจากบุคคลในวงการตลาดอีกหลายคน ที่พูดถึงสินค้าไทยไปในหลายแง่มุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทเครื่องสำอางกลุ่มผลิตภัณฑ์สำหรับผมนั้น สินค้าที่ผลิตจากไทยเกือบจะไร้คู่แข่งในเวียดนาม

และด้วยราคาที่ไม่แพงมาก หรือสูงกว่าของที่ผลิตในประเทศเพียงเล็กน้อย ผลิตภัณฑ์สำหรับเส้นผมจากไทย จึงหาซื้อได้ แม้กระทั่งตามร้านทำผมเล็ก และตลาดหลายแห่งในโฮจิมินห์จำหน่ายเครื่องสำอางจากไทยถึง 80% ของผลิตภัณฑ์หมวดเดียวกัน

สินค้าเครื่องสำอางจากไทย ขายดิบขายดี เนื่องจากมี “ราคาเบาๆ” คือ แพงกว่าสินค้าเวียดนามราว 10% และถูกกว่าสินค้าจากยุโรป คือ เยอรมนี ฝรั่งเศส และสหรัฐฯ ในหมวดเดียวกัน 60-70%

ในตลาดสว่ายกีงเลิม (Soai Kinh Lam) ตลาดผ้าที่มีชื่อเสียงของโฮจิมินห์ ชุดสำหรับสตรีที่ผลิตจากไทยราคา 250,000 ด่ง (ราว 450 บาท) ขายดีกว่าชุดสตรีที่ผลิตในเวียดนามราคา 100,000-150,000 ด่ง ผู้ค้ารายหนึ่ง กล่าวว่า ตอนนี้เสื้อผ้าจากไทยขายดีกว่าเสื้อผ้าจากจีน เนื่องจากคุณภาพของผ้าดีกว่า

นางเหวียนถิเฟืองมาย (Nguyen Thi Phuong Mai) เจ้าของร้าน A-T ผู้เชี่ยวชาญด้านเสื้อผ้าสำหรับเด็กที่นำเข้าจากไทย กล่าวว่า แม้สินค้าสำหรับเด็กจากไทยจะแพงกว่าสินค้าที่ผลิตในเวียดนามถึง 30% ก็ยังขายดีกว่า เนื่องจากคุณภาพที่ดีกว่า ขณะที่เจ้าของร้านอีกแห่งหนึ่งที่ขายทั้งสินค้าเวียดนามเองและของไทย บอกว่า ของเวียดนามขาดความหลากหลาย

ตามรายงานของสื่อทางการเมื่อปีที่แล้ว สินค้าไทยเริ่มเข้าไปรากฏตัวในตลาดเวียดนามหนาตายิ่งขึ้นในช่วงที่เกิดวิกฤต เศรษฐกิจโลกปี 2551-2552 ซึ่งตลาดยุโรปและอเมริกาย่ำแย่ลง ทำให้สินค้าไทยหันมาหาตลาดในภูมิภาคมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวียดนามที่เป็นตลาดใหญ่ประชากร 87 ล้านคน

ภาพจากเวียดนามเอ็กซ์เพรส เครื่องครัวสแตนเลสตราหัวม้าลายกลายเป็นขวัญใจแม่บ้านในโฮจิมินห์ ตรานกนางนวลซีกัล (Seagull) ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ราคาแพงกว่าสินค้าจีนและผลิตภัณฑ์ของเวียดนามเองแต่ก็ขายดีกว่า ด้วยคุณภาพ

นางห่มง์ญุง (Hong Nhung) ซึ่งทำงานกับบริษัทต่างประเทศ กล่าวว่า เธอใช้ผงซักฟอกไทยที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ราคาไม่แพงมาก นอกจากนั้น ก็ยังใช้สบู่กับแชมพูที่ผลิตจากไทยอีกด้วย เพราะได้พิสูจน์แล้วว่ามีคุณภาพดีกว่า สินค้ายี่ห้อเดียวกันที่ผลิตในเวียดนาม

นางกวี่จาง (Quynh Trang) ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธุ์ห้างบิ๊กซี กล่าวว่า ความนิยมสินค้าไทยเริ่มมีแน้วโน้มมาแรงตั้งแต่ช่วงเทศกาลตรุษ 2552 เนื่องจากผู้บริโภคมีข้อกังขาต่อสินค้าผลิตจากจีน และ ห้างซูเปอร์สโตร์ต่างๆ กระทั่งบิ๊กซีเองก็ยังให้ความสำคัญต่อสินค้าจีนน้อย

เป็นที่แน่ชัดแล้วว่า ปัจจุบันเวียดนามเป็นเป้าหมายสำคัญยิ่งขึ้นสำหรับสินค้าที่ผลิตในประเทศไทย ไซ่ง่อนเตียบถิ กล่าว

ผู้ค้าหลายคน กล่าวว่า นอกจากสินค้าไทยจะเข้าตามประตูที่เป็นทางการแล้ว จำนวนไม่น้อยถูกขนผ่านแดนเข้าทางบกโดยนักท่องเที่ยวบ้างและโดยผู้ค้าเองอีก จำนวนหนึ่ง

นายเหวียนตุ่ง (Nguyen Tung) ผู้จัดการบริษัทจัดจำหน่ายอย่างเป็นทางการของรองเท้าแอ็ดด้า (Adda) กล่าวว่า ที่ขนผ่านด่านชายแดนทางบกมีจำนวนมากกว่าที่นำเข้าอย่างเป็นการประมาณ 10 เท่าตัว ร้านค้าส่วนใหญ่ที่ขายรองเท้ายี่ห้อนี้ เป็นรองเท้าที่ขนเข้าทางบกทั้งสิ้น

นางเฟืองมาย กล่าวว่า การซื้อสินค้าไทยนั้นง่ายดาย เพียงติดต่อบริษัทไทยทางอินเทอร์เน็ต ติดต่อตามงานแสดงสินค้า หรือโทร.ไปคุยกันตามเบอร์โทรศัพท์ที่ข้างกล่องบรรจุสินค้า หากซื้อขายกันคราวละมากๆ บริษัทไทยก็จะรีบส่งให้ทางเครื่องบิน เนื่องจากไทยกับเวียดนามอยู่ใกล้กันแค่นี้

ตามตัวเลขอย่างเป็นทางการของกระทวงอุตสาหกรรมและการค้า สินค้านำเข้าจากไทยใน 6 เดือนแรกของปี 2553 มีมูลค่ารวม 2,500 ล้านดอลลาร์ เพิ่มขึ้น 38% เทียบกับช่วงเดียวกันปีที่แล้ว

ตามตัวเลขของกรมศุลกากรไทย เดือน ม.ค.-มิ.ย.ที่ผ่านมา ไทยนำเข้าสินค้าจากเวียดนามคิดเป็นมูลค่า 2,099.3 ล้านดอลลาร์ ขยายตัว 37% และ ในช่วงเดียวกันการส่งออกสินค้าประเภทเครื่องสำอาง ไปเวียดนามมีมูลค่ารวม 25.9 ล้านดอลลาร์ (ขยายตัว 34.2%) เสื้อผ้าสำเร็จรูป 1.3 ล้านดอลลาร์ (ขยายตัว 14.4%)

“เถ่ย จาง ถาย ลาน” เมดอินไทยแลนด์ ฮิตติดตลาด

ASTVผู้จัดการออนไลน์ -- เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายสไตล์ไทย ตัดเย็บด้วยวัสดุของไทย และหลายชิ้นนำเข้าจากประเทศไทย ยังคงมีตลาดในเวียดนาม แม้ประเทศนี้จะเป็นผู้ส่งออกเสื้อผ้าสำเร็จรูปรายใหญ่อันดับต้นๆ ของโลกก็ตาม

ร้านค้าหลายแห่งในโฮจิมินห์ ได้นำเสื้อผ้าสำเร็จรูป กระเป๋าสตรีรูปแบบต่างๆ ออกวางจำหน่าย บางแห่งเปิดหน้าร้านบนเว็บไซต์ ทำการโฆษณาขายสินค้าแฟชั่น เมดอินไทยแลนด์ รวมทั้งร้าน “แฟชั่นไทยแลนด์” http://www.thoitrangthailan.com/ ที่นำนางแบบทั้งเวียดนามเองและลูกครึ่ง สวมชุดชุดสวยสไตล์ไทยๆ โชว์ที่หน้าร้าน

ร้านนี้ตั้งอยู่ในเขตอำเภอที่ 3 กำลังขึ้นป้ายประกาศ “ลด 40%” อันเป็นมาตรการส่งเสริมการขาย

ในกรงฮานอยทางภาคเหนือก็ไม่ต่างกัน สินค้าแฟชั่นของไทยมีตลาดที่นั่น มีวางจำหน่ายตามร้านค้าย่านต่างๆ มีร้ายค้าที่ขายสินค้าจากประเทศไทยเฉพาะ แม้ว่าราคาจะสูงกว่าสินค้าประเภทเดียวกันที่ผลิตในเวียดนามก็ตาม

แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดที่นำเข้าสำเร็จรูปจากไทย หลายร้านได้สั่งผ้าผืนไปตัดเย็บเอง โดยใช้ดีไซน์ที่กำลังได้รับความนิยมในประเทศไทยเป็นแบบ ซึ่งทำให้ลดต้นทุนได้มาก

หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้าไปในร้านแล้วถามคนขายว่า “ตัวนี้เย็บที่นี่หรือสั่งจากกรุงเทพฯ” เพื่อให้แน่ใจว่า ซื้อแล้วจะได้สินค้าไทยครบ 100% นั่นเอง หนังสือพิมพ์เตื่อยแจ๋ (Tuoi Tre) เคยรายงานเมื่อเดือนที่แล้ว

ในหลายจังหวัดภาคกลางตั้งแต่นครเหว (Hue) จนถึงนครด่าหนัง (Danang) สินค้าเสื้อผ้าและกระเป๋าจากประเทศไทย พบเห็นหนาตายิ่งกว่า สิ่งของเหล่านั้นขนไปทางบกจากไทยผ่านประเทศลาว หลายชิ้นมีต้นทางไปจากตลาดแพลตินัม ประตูน้ำ หรือจากร้านชื่อดังใต้ถุนโรงภาพยนตร์ลิโด้ ครั้งที่ยังไม่ถูกเผา

สื่อของทางการเวียดนาม รายงานก่อนหน้านี้ ว่า สินค้าเมดอินไทยแลนด์ ยังคงได้รับความนิยม ตั้งแต่ของใช้ในครัวเรือนทั่วไปจนถึงสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ ที่ถูกมองว่าเป็นของที่มีคุณภาพ ดีกว่าสินค้าที่ลิตจากจีน หรือในเวียดนาม เอง

http://www.manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9530000096224

http://www.manager.co.th/IndoChina/ViewNews.aspx?NewsID=9530000094296

ความคิดของคนต่าง Generation ๒

คนเวียดนามที่อายุน้อยกว่า๕๐ ปี คือประมาณ ๓๕-๕๐ เติบโตในช่วงท้ายสงคราม ในยุคนั้นเริ่มลืมตาอ้าปากได้บ้าง ไม่ลำบากเหมือนรุ่นพ่อแม่ หากเทียบก็เหมือนลูกๆโอชิน ช่วงนี้เป็นช่วงโอกาสทอง จับอะไรก็เป็นเงินเป็นทอง คนพวกนี้ มีหัวคิดก้าวหน้า และมีความทะเยอทะยาน กล้าใช้จ่ายแต่ก็ใช้สติว่า อะไรคุ้มค่าหรือไม่ แต่ไม่ประหยัด มัธยัสต์เหมือนรุ่นพ่อแม่ และให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ ชื่อเสียง พ่อแม่กลุ่มนี้ ส่งเสริมลูกสุดๆ หากมีกำลัง ให้ลูกเรียนอย่างๆเดียว ไม่ต้องทำงาน คนกลุ่มนี้ทำงานหนัก สร้างฐานะ ซื้อบ้าน ซื้อรถ ซื้อทอง สร้างกิจการ ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกๆ เื้ท่าที่ดู ดิฉันว่าจะคล้ายคนรุ่นพ่อแม่ของเรา

ซึ่งสำหรับเมืองไทยแล้ว คนไทยวัยนี้จะระมัดระวังเรื่องการลงทุน การใช้จ่าย เพราะโอกาสทางธุรกิจทางเศรษฐกิจ ไม่เหมือนกัน

พวกกลุ่ม ๒๐-๓๕ ปีตอนนี้กำลังฟุ้งเฟ้อ และวัตถุนิยมมาก เงินทองหาง่าย ใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ไม่เคยสัมผัสความยากลำบากของสงครามและความไม่มีจะกิน ไม่อดทน และฉาบฉวย เปลี่ยนงานง่าย

เด็กๆ ที่ยังเรียนหนังสืออยู่นี่ มีอิสระมากค่ะ เหมือนเทวดาก็ว่าได้ เพราะพ่อแม่หาเงินได้ ก็ให้ลูกแทบทุกอย่าง เหมือนอ๋องน้อย ของกิน ขนมเด็ก ของเล่น เสื้อผ้าเด็ก ของเด็ก ถือว่า เป็นโอกาสก็ว่าได้

เล่าให้ฟัง เวลาใครคิดจะมาค้าขายกับคนเวียดนาม จะได้พอรู้พฤติกรรมบางส่วนของผู้บริโภค

ความคิดของคนต่าง Generation ๑

อันนี้พยายาม report ให้คนเปลี่ยนภาพความคิด มุมมองเวียดนามใหม่

เพราะผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ ก่อนไป มองเวียดนามว่า "เป็นเมืองที่โกงนักท่องเที่ยว"

อันนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่จริง ดิฉันมองว่าก็เหมือนคนไทย หรือคนชาติอื่นๆที่ขายของตามแหล่งท่องเที่ยว ก็จะมีคนแบบนี้อยู่หลายๆแห่ง ไม่ว่าจะเป็นสิงคโปร์ เมืองไทย เวียดนาม เขมร การฟันนักท่องเที่ยว คือ งานของเรา

เวลาไปซื้อของ อย่าไปแสดงความสนใจอยากได้มาก เพราะหากเขารู้จะต่อราคาไม่ไ้ด้ หรือได้น้อย ทำท่าทางว่าเวลาเยอะ จะหาไปเรื่อยๆไม่สนใจจะซื้อ จะต่อได้เยอะ

เรื่องความคิดของคนเวียดนาม ขึ้นอยู่กับวัย และ Generation ด้วยค่ะ หากดูง่ายๆให้เทียบกับหนังเรื่องโอชิน

คนเวียดนามอายุประมาณ ๕๐ ปีขึ้นไป เปรียบเหมือนคนในยุคโอชินที่เจอสภาพสงคราม เผชิญความอดอยาก และความโหดร้ายของสงคราม ผู้บริหารสูงสุดของบริษัทต่างๆ และรัฐบาลเวียดนาม จะอยู่ในวัยนี้ หากดูเรื่องโอชินตอนวัยหลังห้า หรือหกสิบปี จะเข้าใจวิธีคิดของผู้บริหารประเทศ และประชาชนในวัยนี้ได้ดี แก่ หนังเหนียวเคี้ยวยาก ยึดมั่นเชื่อมั่นตัวเอง แต่พลิกแพลงไปตามสถานการณ์

มีเรื่องเล่าว่า ตอนที่บิล คลินตันมาเยี่ยมเวียดนาม เมื่อหลายปีก่อน ท่านประธานาธิบดี ได้กล่าวความบาดหมางในอดีต แต่ทางประธานาธิบดีเวียดนามกล่าวว่า เรื่องที่ผ่านไปก็ขอให้ผ่าน และให้มองหาความร่วมมือกันในอนาคต และไปข้างหน้าด้วยกัน หลังจากการเจรจาครั้งนั้น การลงทุนมากมาย และการช่วยเหลือ พัฒนาต่างๆ ก็หลั่งไหลมามากมาย เพราะเขาสามารถปล่อยวางอดีตที่บาดหมาง เพื่ออนาคตที่มั่นคงของชาติได้


เรื่องของประเทศชาติของเราก็เช่นกัน หากปล่อยวาง ให้อภัยความเจ็บปวดที่ผ่านมาได้ แล้วร่วมกันก้าวไปข้างหน้า เราต้องทำได้ หากดูภาพที่พ่ออินทัชแปะไว้ และเห็นว่า คนเวียดนามสามารถให้อภัยคนที่ทำร้ายประเทศและประชาชนของเขาขนาดนี้ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในประเทศของเรา ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกค่ะ หากเทียบกับชาติอื่น

ทัศนคติของคนเวียดนามเกี่ยวกับคนไทยและสินค้าไทย ๒

ต้องชื่นชมนักธุรกิจไทยในเวียดนาม และคนไทยที่มาทำงานในเวียดนามทั้งในอดีตและปัจจุบัน ที่ทำตัวดี มีพฤติกรรมที่ดี ไม่ทำให้ประเทศของเราเสื่อมเสีย เค้าว่ากันว่า ผู้หญิงเวียดนามจะชอบ Expat ไทยกันมากค่ะ เพราะสุภาพ และเทคแคร์ดี และเป็นแฟมิลี่แมน สาวเวียดนามหลายคนที่มีแฟนเป็นคนไทย ดูเหมือนจะมีความสุขกว่าแต่งงานกับคนเวียดนาม เพราะสามีดูแลดี ให้เกียรติ และช่วยดูแลครอบครัว ไม่ขี้เหนียว บางทีแต่งกับฝรั่ง ยังโดนใช้เยี่ยงทาส

อันนี้เค้าเล่ากัน และคอนเฟิร์มโดยคนเวียดนามหลายคน เพราะผู้ชายเวียดนาม ถูกเลี้ยงดู ปรนนิบัติแบบโบราณคือยิ่งใหญ่ในบ้าน ไม่ต้องทำอะไร แค่สั่งอย่างเดียว ตวาดแว๊ดๆ แม่และเมียก็ซมซานหัวปั่น ในสมัยก่อน ผู้ชายเป็นทหาร เสี่ยงตายกู้ชาติ ดังนั้น เวลาอยู่บ้านจึงต้องถูกปฎิบัติเยี่ยงพระราชา ผู้หญิงเวียดนาม ทำงานหนัก ทั้งดูแลบ้าน และทำงานในไร่นา หาเงิน เพราะสมัยก่อน ผู้หญิงต้องทำหน้าที่ดูแลลูก และสะสมเสบียงเพื่อครอบครัว และใช้ในสงคราม ปัจจุบันคนนเวียดนามค่อนประเทศ ก็ยังเลี้ยงดูกันมาแบบนี้


เวลาเค้าทำงานกับคนต่างชาติ จะไม่อึด และเช้าชามเย็นชาม เงินเดือนสูง เงินเดือนขึ้นปีละ 10กว่า20 เปอร์เซ็นต์ เพราะเป็นของต่างชาติ ต้องโกยลูกเดียว หากไม่ได้ก็ลาออกเปลี่ยนงาน หรือ ประท้วง เพราะงานหาง่าย

แต่หากทำธุรกิจของตัวเอง จะอึดมาก เปิดแต่เช้า ปิดดึก ทำทุกวัน ไม่มีวันหยุด สุดยอดมาก

ทัศนคติของคนเวียดนามเกี่ยวกับคนไทย และสินค้าไทย ๑

การที่ประชาชนเวียดนามต้องเผชิญกับการกดขี่ข่มเหงของชาวต่างชาติ หลายร้อยปี นับตั้งแต่จีน ฝรั่งเศส จิตสำนึกของคนเวียดนาม เห็นคนต่างชาติเป็นศัตรูค่ะ โดยเฉพาะคนฝรั่ง และจีน แต่คนต่างชาติที่คนเวียดนามรักและชื่นชมที่สุด คือ คนไทย เพราะคนไทยให้ความช่วยเหลือเขาหลายครั้ง เป็นประเทศที่ให้พำนักพักพิงกับท่านโฮจิมินห์ ตอนที่ท่านหนีการจับกุมของฝรั่งเศส เป็นที่ๆท่านใช้เป็นฐานในการกู้ชาติ ท่านอยู่เมืองไทยหลายปี และรักเมืองไทย บ้านพักของท่าน ที่อยู่ในกรุงฮานอย เปิดให้เข้าชม เป็นบ้านแบบไทยต่างจังหวัด เป็นบ้านที่ปลูกบนเสา เหมือนบ้านไทย การจัดบ้านเล็กๆ ก็เหมือนกับบ้านที่ต่างจังหวัดของเรา


ประการที่สอง คือช่วงสงครามเวียดนาม มีชาวเวียดนามลี้ภัยมาเมืองไทยมาก และตั้งตัว มีครอบครัวในเมืองไทย เป็นเหมือนที่พักพิงของเขายามที่มีปัญหา ทำให้เขารักคนไทยมาก เมืองไทย เป็นสถานที่เหมือนสวรรค์ ที่เขาใฝ่ฝันจะมาอย่างน้อยสักครั้งในชีวิต มาไว้วัดพระแก้ว มาช้อปปิ้ง และเที่ยวทะเล โดยเฉพาะภูเก็ตและพัทยา

คนเวียดนามชื่นชอบสินค้าจากประเทศไทย โดยเฉพาะเสื้อผ้า เครื่องสำอาง อาหาร เพราะหากเป็นสินค้าไทย แม้แพงหน่อยก็ซื้อ เพราะเชื่อมั่นในคุณภาพและราคาที่สมเหตุสมผล เสื้อผ้าจากไทยจะราคาสูงกว่าสินค้าที่นำเข้าจากจีน หรือทำในเวียดนาม ประมาณ ๓๐-๕๐ เปอร์เซ็นต์ แต่ลูกค้ายินดีจ่าย เพราะพอใจ สินค้าจากจีนและเวียดนามนั้น ราคาแพงกว่าคุณภาพ แต่แบบหลากหลายกว่า แต่จากไทย จะสวยกว่า

เป็นที่น่าเสียใจ เพราะคนเวียดนามรู้สึกว่า ไม่ค่อยได้รับเกียรติจากคนไทย เพราะประเทศของเรามักคิดว่า เขาเหมือนในอดีตที่ยากจนและเป็นผู้ลี้ภัย การต้อนรับของคนไทยที่ให้ จะไม่เหมือนกับต้อนรับคนฮ่องกง สิงคโปร์ ทั้งที่เขาซื้อของแหลก ดิฉันมีลูกศิษย์ไปเมืองไทย ช้อปปิ้งแบบไม่คิดชีวิต เพราะของทุกอย่างในเมืองไทย ถูกกว่าและดีกว่าซื้อในเวียดนาม

และคนไทยก็ไม่ชอบและไม่กล้ามาค้าขายในเวียดนาม เพราะทัศนคติที่ฝังหัว เรื่องความไม่ซื่อสัตย์ หรือกลับกลอก ของคนเวียดนาม ซึ่งเท่าที่ดิฉันสัมผัส มันก็ไม่ใช่ความจริง มันก็แค่วิธีคิด และวิธีทำที่ต่างกันเท่านั้น หากเข้าใจประวัติศาสตร์ของเขา ก็จะเข้าใจเขามากขึ้น

ค่าครองชีพและการใช้ชีวิตในเวียดนาม ๑

อันนี้เป็นข้อมูลที่เคยเขียนกระทู้ในเวบบอร์ด โมมี่พีเดีย July 15, 2010

เรื่องค่าครองชีพในเวียดนาม สูงเหลือเชื่อ และสูงกว่ากรุงเทพมากค่ะ หากเงินเดือนสี่ห้าหมื่น นี่อยู่กรุงเทพสบายมาก แต่หากมาอยู่ในเวียดนาม จะไม่เหลือติดกระเป๋า เพราะค่าเช่าบ้านในเวียดนามนั้นแพงมาก หากอยู่เดือนละ ไม่ถึง USD1,000 อาจจะต้องอยู่แบบคนเวียดนาม ซึ่งอยู่ยากค่ะ สกปรกและโทรมมาก จะอยู่ดีกินดี แบบคอนโดบ้านเรา (ไม่หรูมาก) ก็ USD1,500 up ไปถึง 3-5 พัน เหรียญ) เอาง่ายๆ ดิฉันอยู่กรุงเทพ ดิฉันเช่าคอนโด แบบนี้ราคา 30,000 บาท ก็จีาบมาก มีสระว่ายน้ำ ฟิตเนส ที่จอดรถ แต่แบบนี้ หากมาหาในเวียดนาม ต้องสองเท่าค่ะ

เรื่องอาหาร หากมาเที่ยวแป๊ป กินอาหารริมทางก็โอเคนะคะ ไม่แพงมาก แต่อยู่ประจำ กินไม่ไหวหรอกค่ะ รสชาดไม่คุ้น คงต้องทำกินเอง เวลาเขารู้ว่าเป็นต่างชาติ เค้าบวกเละเหมือนกัน


ที่เล่านี่ เพราะหลายๆบริษัทให้ค่าครองชีพคนมาทำงานที่เวียดนาม นี่ต่ำมาก บอกว่าประเทศแบบนี้ ค่าครองชีพถูก หากไปยุโรป อเมริกา ญี่ปุ่น จะให้มากกว่านี้ แต่ไม่ใช่เลยค่ะ ที่นี่ หากอยู่แบบ Expat นี่ ค่าครองชีพสูงมาก ค่าเล่าเรียนก็แพง โรงเรียนอินเตอร์นี่ ปีละ ไม่ต่ำกว่า 3-4 แสนบาท

และหากมาเวียดนาม ไม่ว่าจะมาเที่ยวหรือทำงาน ต้องซื้อประกันสุขภาพ หรือประกันการเดินทางมาด้วยนะคะ เพราะ ค่ารักษาพยาบาล แพงมาก และห่วยมากค่ะ ค่าตรวจอย่างเดียวก็ เกือบ USD70 หรือ เกือบสองพันแล้ว ไม่รวมยา ใดๆ หากตรวจเลือด หรือ ฉีดยา ยิ่งหนัก หลายเดือนก่อน เราป่วยท้องเสีย อาหารเป็นพิษ ไปให้นำ้เกลือสามชม. หมดไป 3 หมื่นกว่าบาท

รักษาแต่ละครั้ง จ่ายไม่น้อยกว่า 5,000 บาท

จะเอาถูกก็มีค่ะ แต่อย่าดีกว่า โรงพยาบาลเวียดนามนั้น สกปรกมาก โรคธรรมดาเข้าไป ยังเสียชีวิตเพราะความสกปรก ติดโรคอื่นกลับมาค่ะ

คำแนะนำ

เวบบล็อคแห่งนี้ จัดทำเพื่อจุดประสงค์ในการแบ่งปันข้อมูลเรื่องราวของการใช้ชีวิตในเวียดนาม ซึ่งมาจากการค้นคว้าและประสบการณ์ที่ได้มาอาศัยอยู่ในประเทศเวียดนาม รอบที่สอง คือในปี กพ. ๒๐๐๘ เป็นต้นมา คาดว่าข้อมูลเหล่านี้ เพื่อนคนไทยที่จะโยกย้ายมาทำงาน หรือมองหาช่องทางทางธุรกิจในเวียดนาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องธุรกิจเสื้อผ้า ธุรกิจจะสามารถใช้เป็นข้อมูลเบื้องต้นได้ หลายๆข้อมูลที่จะแบ่งปันในเวบนี้บางส่วน มาจากการค้นคว้า และรายงานของลูกศิษย์ใน London Center of Fashion Studies , Hanoi (LCFS) ซึ่งดิฉันได้ทำงานเป็นอาจารย์ที่ดูแลภาควิชาธุรกิจทั้งหมดของสถาบันแห่งนี้ รวมทั้งข้อมูลบางส่วนมาจากการพูดคุยกับเพื่อนๆ นักธุรกิจที่มีชื่อเสียงชาวเวียดนาม หลายๆท่าน ในภาคอุตสาหรกรรม เครื่องนุ่งห่ม แฟชั่น ทั้งที่เป็นผู้ผลิต และร้านค้าปลีก และ มาจากข่าวสารที่ดิฉันได้ศึกษาค้นคว้าเพื่อการเรียน การสอนการสัมมนา รวมทั้งการให้คำปรึกษาแก่ธุรกิจค้าปลีกในเวียดนาม

ผู้ที่มาศึกษาจากเวบบล็อกแห่งนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และทำการศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมด้วยตัวของท่านเอง เพื่อประโยชน์สูงสุดและเหมาะสมในกรณีของท่านด้วย

หากท่านอ่านแล้วมีคำถามหรือ ต้องการข้อมูลเพิ่มเติม สามารถโพสต์ถามได้ค่ะ คำถามนี้จะเข้ามาในอีเมลล์ส่วนตัวของดิฉัน ซึ่งเป็นอีเมลล์ที่ใช้ทุกวัน หากช่วยเหลือได้ ก็ยินดี แล้วกลับมาอ่านคำตอบที่โพสต์ถามไว้ได้ในหน้านั้นๆ นะคะ

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน